Zwavel van Yuko Ebina en Annemieke Fanoy

Zwavel
Yuko Ebina en Annemieke Fanoy
23 november 2008 – 10 januari 2009



"…Een ruil tussen twee kunstenaars, een aquarel tegen een houten wandobject. Een gele houten bloem die met stukjes hout van de muur komt tegen een verstild & sereen wandobject…” Annemieke Fanoy werkt in Nederland en Yuko Ebina in Japan. Vanuit wederzijdse inspiratie ontstaat de idee voor de presentatie bij Salon2060.
Wat is zo vreemd in het werk van de ander en wat is het dat het werk eveneens zo vertrouwd maakt? Is het de thematiek, de gevoelige kant, is het cultureel bepaald of is het persoonlijk?

Het (groengrijze) werk van de Japanse Yuko Ebina is ontstaan tijdens haar verblijf in Nederland en is geïnspireerd door de Nederlandse natuur. Ebina studeerde klassieke Japanse schilderkunst aan de Tama Universiteit van Tokyo en werkte van 2004 tot 2007 in Amsterdam. Ze gebruikt voor haar werken op papier veel water, een hoge kleurintensiteit is kenmerkend voor haar aquarellen. Yuko Ebina maakt later met die ene geruilde bloem een presentatie in Tokyo.



Fanoy is afgestudeerd aan de Willem de Kooning in Rotterdam en werkt momenteel in Middelburg (NL). "Mijn interesse in natuur is aardser en ik werk met hout en vuur. Het tekenen komt voort uit de wens de dingen beter te doorgronden. De vormrijkdom en diversiteit van de plantenwereld zijn allesomvattend." Voor salon2060 maakte Annemieke Fanoy een installatie met de nadruk op het serene.

Café de Grenswacht van Bob Tenge

Café de Grenswacht
een novelle in 10 kleurhoutsneden
van 26 oktober t/m 23 november

Bob Tenge, geboren op 6 januari 1934, is als schilder en graficus autodidact.
Van 1964 tot 1969 woonde en werkte hij in Bassevelde, Oost-Vlaanderen.
In 1969 werd hij gevraagd docent te worden aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten te Amsterdam, welke functie hij tot 1984 vervulde.

Zijn werk is verhalend en betreft altijd de mens en de intermenselijke verhoudingen. Vanaf 1990 schreef hij ook een aantal korte verhalen, waarvan hij o.a. de novelle Café De Grenswacht, hier tentoongesteld en geïnspireerd op zijn verblijf in Oost-Vlaanderen, verluchtigde met tien kleurhoutsneden.
Hij stelde zijn werk regelmatig ten toon in Nederland, België en Frankrijk.
Sinds 2000 woont en werkt hij in Frankrijk, in de Vogezen.
Werk van hem bevindt zich in Nederlandse en buitenlandse collecties.

Boek? Kitaab van Ruth Loos

Aan de hand van:
het werk ‘brief aan een boek’,
een beweging van hartobjecten,
een constellatie boekobjecten,
een ritme van textiele patronen.
Dit in het gezelschap van woorden,
de Arabische varianten van:
“imagining, sharing and acting for a better world”
(motto van de University for the Common Good)
en “hartslag van het woord”.

Vertaling i.s.m. Nezha Haffou en Farhan Althawabi

"Boek? Kitaab.” van Ruth Loos
Van 14 september t.e.m. 26 oktober 2008

Face (in) the Mirror van Nelson Hoedekie

Face (in) the Mirror, een project van beeldend kunstenaar/filosoof Nelson Hoedekie (BE) in samenwerking met de kinderen van de Maaldersstraat.



"Het sociaal-artistieke project Face(in)the Mirror houdt letterlijk en figuurlijk een spiegel voor. Onder de vorm van vier zelfportretten ‘her-tekenen’ de deelnemende kinderen en jongeren hun zelfbeeld. Initiatiefnemer Nelson Hoedekie ontwikkelde deze experimentele Face(in)the Mirror-formule in Zuid-Afrika en als neerslag van een aantal ideeën die werden uitgewerkt in zijn masterthesis filosofie...." Lees verder

Maat en Midden van Wim Geeven

Het werk Maat en Midden van beeldend kunstenaar Wim Geeven (NL)



In het werk van Wim Geeven speelt het bouwen vrijwel altijd een belangrijke rol, in al haar aspecten; van grondplan tot eindplan en de tussenliggende fasen. Fragmenten worden er uitgelicht, verbijzonderd en gebruikt als idioom voor een beeld. Sterke bouwelementen worden kwetsbaar gemaakt en geven in hun nieuwe gedaante een lyrisch commentaar op ons tijdelijk verblijf op aarde.

Werken op papier van Dominique Teufen

werken op papier van Dominique Teufen (CH)


The Swiss born Artist Dominique Teufen has graduated from the Gerrit Rietveld Academy Amsterdam in 2002. Since obtaining her BA in fine Arts/Sculpture Department, she lived and worked in various cities though as Amsterdam, Melbourne, Zürich and London. Recently she returned back to Amsterdam, where she now lives and works.

“To observe the things people do around me is as if I am a spectator of a very experimental and exotically strange theatre play. In these moments I am becoming part of a weird and colourful, but mostly incomprehensible story. Nevertheless, it opens up my imagination, it inspires me and it gives me the freedom to experiment with the ingredients until I have cooked up a surprising and exiting new dish.


The reference I take starts with myself, how I understand daily life and how I question it. I enjoy discovering a new imaginary by giving a twist to locked up meanings and then to rethink the embedded purpose.In her drawings, figures hang on hooks, chains or ropes and have holes where flowers or other things grow or come out. Sometimes the figures are controlled by machines and/or are connected to different kinds of objects. In other cases they have stairs, water or other figures inside them. They run, fly or just stand around. Mainly they are not wearing clothes, and with their genitals not exposed, their gender is not suggested. The lines are not limited to the papers size and therefore are indicating the possibility of a place where they could exist outside the paper border. The figure stand as individuals, connected with their social surroundings, in the center of their own narrative. Dominique sees the figures more as visualized human mind set, than an actual human body performing an act. This characterizing of people is based on the world she sees and reads about every day. In her latest works she has developed sculptures and installations, which are referring to the drawings through using the requisites from the personal theater plays she observes.It can be argued, that there is something so abnormally normal that it becomes surreal. It seems that she visualizes the remains of moments that have just existed in her imagination and who are suggesting a new and different narrative structure through often encountered and experienced objects. New compositions and structures are created and without wanting to be explained, left to the spectator’s observation."